मनोगत

नमस्कार मंडळी.

"लेखणीतली शाई" या ब्लॉगवर आपलं स्वागत. तुम्हाला माझं लेखन कसं वाटलं ते अवश्य कळवा. आपल्या टाळ्यांचे व टीकांचे मनापासून स्वागत.

आपला,
(ब्लॉगलेखक) प्रशांत

Wednesday, July 23, 2008

त्रिवेणी

वाटेवरचे काटे असह्य झाले, मग शोधल्या अनेक पाऊलवाटा
नव्या वाटांवर चालताना आठवला चुकून निसटलेला काटा
...
दूर जाण्याचाच अवकाश, डोंगर साजरे वाटू लागतात. नाही?

नवीन घरात जाताना व्यवस्थित सगळं सामान बांधलं
महत्त्वाचं काही राहिलं तर नाही? पुनःपुन्हा उघुडून पाहिलं
...
जुन्याशी जुळलेले ऋणानुबंध नेता येतील का बांधून?

पाहिल्या क्षणापासून तुला मिळवण्याचा ध्यास घेतला
आणि पाहता पाहता इच्छा पूर्ण होण्याचा दिवस उजाडला
...
तू मिळाल्याचा आनंद लुटायला पाऊल का अडखळतंय आज?


कवीश्रेष्ठ गुलज़ार यांच्या "त्रिवेणी" हा काव्यप्रकार मराठीत साधायचा माझ्यापरीने मी प्रयत्न केलाय, अर्थात, गुलज़ार यांची क्षमा मागून. सुमेधाने "शब्दबंध"च्या वेळी या काव्यप्रकाराबद्दल फार सुरेख वर्णन केलं होतं तेव्हापासून हा प्रयत्न करण्याची खूप इच्छा होती. सुमेधाचे मनापासून आभार.

Friday, July 4, 2008

वर्गात एक होती

ऑर्कुटवर मित्रांशी गप्पा मारताना एकदा विडंबनाचा विषय निघाला तेव्हा गदिमांच्या "एका तळ्यात होती बदके पिले सुरेख" या कवितेवर उत्स्फूर्तपणे विडंबन सुचलं. गदिमांची क्षमा मागून ते विडंबन इथे देत आहे.

वर्गामध्येच होती मुलगी सुरेख एक
होते तरूण वेडे मागे तिच्याच कैक

कोणी तिच्याच स्वप्नी दिनरात नित्य रंगे
स्पर्धा कधी ती होता मित्रांत होती दंगे
"व्हावी ती फक्त माझी", सर्वांचं ध्येय एक
होते तरूण वेडे मागे तिच्याच कैक

कोणी न व्यक्त करती प्रणयास तिच्यापाशी
सरसावता वदाया संकोचती मनाशी
दिन आणि मास सरले आले जसे कितीक
होते तरूण वेडे मागे तिच्याच कैक

एके दिनी परंतू तिजलाच ते म्हणाले
तुजवरी प्रेम अमुचे तुज ना कसे कळाले?
ती बोलली तयांना थांबूनिया क्षणैक
मज न्यावयास आला "तो" राजहंस एक