लेखणीतली शाई रसिका तुझ्याचसाठी
विचारसुमनांची ही मालिका तुझ्याचसाठी
नभोमंडली अखंड फिरती ग्रहनक्षत्रे
पुनवेचे हे टिपुर चांदणे तुझ्याचसाठी
ग्रीष्मातिल तव तृषार्त आणिक शिणलेले मन
प्रसन्न करण्या वाहे सरिता तुझ्याचसाठी
अहर्निश जरी कष्ट जीवनी असतिल मोठे
आनंदाचे मौल्यवान क्षण तुझ्याचसाठी
शब्द नव्हे, हे अमृत विधिच्या कमलदलातिल
श्रींच्या इच्छेने अवतरले तुझ्याचसाठी
मनोगत
नमस्कार मंडळी.
"लेखणीतली शाई" या ब्लॉगवर आपलं स्वागत. तुम्हाला माझं लेखन कसं वाटलं ते अवश्य कळवा. आपल्या टाळ्यांचे व टीकांचे मनापासून स्वागत.
आपला,
(ब्लॉगलेखक) प्रशांत
"लेखणीतली शाई" या ब्लॉगवर आपलं स्वागत. तुम्हाला माझं लेखन कसं वाटलं ते अवश्य कळवा. आपल्या टाळ्यांचे व टीकांचे मनापासून स्वागत.
आपला,
(ब्लॉगलेखक) प्रशांत
Friday, March 23, 2007
Wednesday, March 14, 2007
सूर्यरथाचा श्लोक
या ब्लॉगमध्ये पूर्वी 'वाहनयोग' या माझ्या लेखात सूर्यरथाचा उल्लेख केला होता, त्यावेळी मला आजोबांनी शिकवलेला श्लोक आठवला नव्हता. काल बाबांनी तो लेख वाचला आणि तो श्लोक मला सांगितला -
-----
रथस्यैकं चक्रं भुजगयमिता सप्तसुरग: ।
निरालम्बो मार्ग: चरणविकल: सारथिरपि ।
रविर्गच्छत्यन्तं प्रतिदिनमपारस्य नभसः ।
क्रियासिद्धिर्सत्वे भवति महतां नौपकरणे ।।
-----
अर्थ:
सूर्याच्या रथाला एक चाक सात आंधळे घोडे आहेत व सारथी पांगळा आहे. असं असूनही आकाशातलं अमर्याद अंतर खंड न करता सूर्यदेव दररोज पार करतात. तात्पर्य, कसोटीला उतरल्यामुळे थोर माणसांची कार्ये तडीस जातात, उपकरणांमुळे नव्हे!
-----
-----
रथस्यैकं चक्रं भुजगयमिता सप्तसुरग: ।
निरालम्बो मार्ग: चरणविकल: सारथिरपि ।
रविर्गच्छत्यन्तं प्रतिदिनमपारस्य नभसः ।
क्रियासिद्धिर्सत्वे भवति महतां नौपकरणे ।।
-----
अर्थ:
सूर्याच्या रथाला एक चाक सात आंधळे घोडे आहेत व सारथी पांगळा आहे. असं असूनही आकाशातलं अमर्याद अंतर खंड न करता सूर्यदेव दररोज पार करतात. तात्पर्य, कसोटीला उतरल्यामुळे थोर माणसांची कार्ये तडीस जातात, उपकरणांमुळे नव्हे!
-----
Tuesday, March 13, 2007
तू
लावण्य तू, सौंदर्य तू, विश्वास तू;
आयुष्यातिल अखंडित श्वास तू.
स्वर्गाच्या नगरीची आरास तू;
मोहरल्या कुसुमांत सुवास तू.
पौर्णिमेचे मोहक आकाश तू;
चंद्राचा मंद मंद प्रकाश तू.
अथांग सागरी लाटांची गाज तू;
किरणांचा सप्तरंगी साज तू.
वावरते सदा आसपास तू;
सत्य आहे की मनीचा भास तू?
आयुष्यातिल अखंडित श्वास तू.
स्वर्गाच्या नगरीची आरास तू;
मोहरल्या कुसुमांत सुवास तू.
पौर्णिमेचे मोहक आकाश तू;
चंद्राचा मंद मंद प्रकाश तू.
अथांग सागरी लाटांची गाज तू;
किरणांचा सप्तरंगी साज तू.
वावरते सदा आसपास तू;
सत्य आहे की मनीचा भास तू?
Subscribe to:
Posts (Atom)